Ve yağmur yağıyordu senin oLduğun kente
Ben gittim...
diLimde bir soba sıcakLığından yetim kaLmış duaLarım
titrek...
ve yağmur yağıyordu oLduğun kente ben gittim...
bütün ara sokakLara girdim ıskaLamadım hiçbirini...
ne kadar hüzne dönük mahzen misaLi insan varsa benimLeydi..
ama ben...
onLArLa mıydım biLmiyorum...
ve yağmur yağıyordu oLduğun kente ben gittim..
çünkü her yağmur seni hatırLattı...
içimi sızLAttı yine yaramı kanattı...
daha geçendi... güzELdi... eLLerim eLindeydi...
sırıLsıkLamdık... ısLakLık iLikLerimizdeydi...
ama şimdi...
ısLakLık gözLerimde... yağmursa sadece gizLemeye çaLışıyor...
ve yağmur yağıyordu oLduğun kente ben gittim...
maziden terk ediLmiş ne kadar anı varsa aLdım yanıma...
öksüz kaLsınLar istemem....
sayfa sayfa kıydık kendimize....
oysa kitapLara sığdıramazdım ben seninLe yaşadıkLarımızı...
şimdi bomboş bir odanın terkisinde yaşLanmaya mahkum kaLacak hayaLLerim
ve hüzünLerim hep sana dönük oLacak emin oL...
ve...
Yağmur Yağıyordu oLduğun Kente ben gittim...
eLLerinden uzakLaştıkça eLLerim yandı önce...
sonra seni arzuLadıkça acıdı içim kanadım...
sonra yaraLdım sana atan yüreğimi....
ama başaramadım gitmeyi.. ama istemedin kaLmamı...
ve....
Yağmur Yağıyordu oLduğun Kente ben gittim....
Şehir yıkıLdı üstüme git dediğin an
Cadde cadde sokak sokak
ŞaşaLı ışıkLarı söndü gözümde bir bir
Ve bütün vitrinLeri eskisi gibi görkemLi değiLdi artık...
Bir ezan sesinde gittim yağmurdu ısLaktı şehir...
akLımda kaLan bir gözLerin bir cami şadırvanı bir ezan sesi...
ve bir bitti sözüne can acıtan şiir satırLarı...
ve birde...
Yağmur Yağıyordu oLduğun Kente ben gittim...